Przynęta ciasto i chleb - sposób dziadka

/ 19 komentarzy / 12 zdjęć


Lato.Czas urlopów,wyjazdów,wypoczynku - tego prawdziwego i tego tylko "z nazwy"...Z autopsji wiem ,że czasem człowiek wolałby wrócić do szarej rzeczywistości codziennych zajęć niż relaksować się w sposób który na dłuższą metę może przyprawić o ...problemy z żołądkiem lub psychiką.Mam na myśli formy spędzania wolnego czasu traktowane przeze mnie czasem jako "konieczny obowiązek" czyli spotkania rodzinne. Przynęta ciasto i chleb - sposób dziadka 

Muszę tu zastrzec ,że na podstawie obecnej wiedzy nie mam podstaw by nazywać siebie jakimś socjopatą ale przyznacie sami, że zdarza się iż utrzymywanie zażyłych relacji zwłaszcza z "dalszą familią" bywa uciążliwe...Wzajemne wizyty i rewizyty na ogół raz do roku lub jeszcze rzadziej, ciągły hałas, opowieści wędkarskie podchmielonego wuja (sam nie wiem z której strony) ,kąśliwe uwagi średnio sympatycznej cioci Krysi,czy Zosi... sam już nie wiem.Rozwrzeszczane pociechy dokazują aż miło a upał wyraźnie dokucza tylko mnie!Totalnie przejedzony przypalonymi specjałami z grilla o wątpliwej niestety wartości kulinarnej ze zwichniętą psychiką podkuliwszy ogon usiłuję zaszyć się w kącie marząc o chwili kiedy wreszcie ten koszmar dobiegnie końca...

Całe szczeście że zabrałem zimne piwo - pozwoli odzyskać równowagę i zniweluje negatywne reperkusje wywołane upałem i "intensywnym życiem rodzinnym".Nareszcie moment wytchnienia od tego zamieszania...Odprężam się i zaczynam rozmyślać jakby to było miło teraz znaleźć jakieś kameralne ,zacienione miejsce ,rozłożyć wędki ,usiąść na tyłku i spróbować coś złowić ... na spławik!Rzadko łowie inaczej niż na spinning ale kiedyś było odwrotnie.Teraz te proporcje się zmieniły ale zawsze w sezonie przynajmniej kilkanaście wypraw z odlegościówką muszę zaliczyć.

- No ,to już mam plan! - pomyślałem upatrując w tym jedynego ratunku przed postępującą "inwazyjną eskalacją zachowań społecznych" ze strony licznego obecnego tu kuzynostwa...
Następnego dnia a właściwie jeszcze w nocy byłem już gotowy.Zmontowane poprzedniego dnia dwa zestawy wylądowały w pokrowcu.Jeden miał mi dać szanse na pojedynek ze złotołuskim karasiem i linem a drugim postanowiłem poszukać mojej ulubionej wakacyjnej rybki - wzdręgi ,jakże wdźięcznie nazywanej krasnopiórą z racji przepięknych ,krwistoczerwonych płetw.

Chłodny przedświt powitał mnie nad brzegiem mojego ulubionego ,małego jeziorka.Moje łowisko to płytki (od.0,8 do 1,5 m głębokości)przesmyk między dwoma częściami jeziora obficie porośnięty grążelem ale posiadający też miejsca wolne od liści.Zawsze można było tu na cos liczyć.Miałem nadzieję że i tym razem się nie zawiodę.Rześkie powietrze w interakcji z poranną dawką kofeiny w postaci "małej czarnej" zrobiło swoje - senność zupełnie mnie opuściła.W zasadzie przyjemnością byłoby już samo podziwianie budzącej się do życia przyrody :płynącego opodal bobra , buszującego w sitowiu trzciniaka, rybitw które najwyraźniej zajęły się już poszukiwaniem śniadania...Pora wziąć z nich przykład - konkurencja nie śpi!Rozłożyłem zestawy.Mocniejszy z nich zarzuciłem tuż przy brzegu na granicy pływającej roślinności z nadzieją na przechytrzenie lina lub pięknego "japończyka" z których słynie to łowisko zaś lżejszą wędkę uzbroiłem w malutki spławik o wyporności 0,7 g montowany dwupunktowo i haczyk Owner nr 12.Żyłka główna o przekroju 0.14 mm i przypon zrobiony z "dwunastki" oraz obciążenie w postaci wielu mikrośrucinek miało dać mi szansę na oszukanie pięknej "czerwonopiórej".

Kilka kulek zanęty ulokowałem punktowo ,wprost na spławik cięższego zestawu , który zgodnie ze sztuką ,lekko przegruntowany oczekiwał na pierwszy kontakt z rybą.Do łowienia na lekko postanowiłem wykorzystać stary i już nieco zapomniany sposób wabienia rybek.Z racji tego że miałem zamiar łowić na pieczywo (tzw. zagniotkę) oraz ciasto z kaszy manny jako zanętę zastosowałem zwykły chleb w postaci całych kromek oraz pokrojony w bardzo drobną kostkę.Chciałem łowić "z opadu" (być może tu obrażam inteligencję wytrawnych spławikowców) czyli dawać przynęcie maksymalnie długi czas na prowokowanie ryb w toni.Kilka garści krojonego pieczywa lekko namoczonych wylądowało w bezpośrednim sąsiedztwie liści.Powoli opadając ale też unosząc się na powierzchni prowokowały wzdręgi do ataku.Od razu zauważyłem ruch!To dobry znak - teraz trzeba precyzyjnie posłać zestaw jak najbliżej liści.Zagniotka z chleba na haczyku i płynny wyrzut z boku.Bardzo miekki i paraboliczny kijek ułatwia posłanie zestawu na kilkanaście metrów.Spławiczek jeszcze nie zdążył się wyprostować a już odjechał w bok!Blyskawiczne zacięcie i pierwsza wzdręga wędruje do ręki.Jest mała ale przepiękna!

Szlachetny odcień starego złota inkrustowany krwistą czerwienią karminowych płetw - to chyba najpiękniejsza ryba karpiowata!Do wody wędrują teraz całe kromki - to nic że prąd wody może je znosić po całym łowisku.Rybki już na dobre się rozkręciły i wystarczy celować zestawem obok pływającego po powierzchni pieczywa a brania są gwałtowne i niebywale agresywne!Widać wyraźnie podskubujące chleb wzdręgi.Jego kawałki odrywają się i opadając wabią inne ryby żerujące nieco poniżej tego zamieszania.Nim rozrzedziła się nieco poranna mgła mam już na koncie kilkadziesiąt krasnopiórek.Niestety wszystkie są małe ale za to biorą agresywniej niż szczupak na żywca!Genialna zabawa!O drugiej wędce niemal zapomniałem - nic dziwnego bo ryby z dna dziś brać nie chciały.To dlatego nie przepadam za wielogodzinnymi zasiadkami i "gapieniem się" w nieruchomy spławik.Lubię jak coś się dzieje!Spławiczek po kolejnym rzucie powoli przechodzi do postawy pionowej i ...odjazd.

Zacinam i tym razem wiem że to coś na co czekałem.Delikatny zestaw na niewiele pozwala ale rybę za wszelką cenę trzeba zatrzymać aby nie weszła w liście!Udaje się to w końcu i po paru rundach na brzegu ląduje niewielki karpik.Tym razem na ciasto z kaszy manny.To wprawdzie przyłów ale przyjemny...Donęcam niewielką ilością pieczywa (nie należy przesadzać aby nie "zakwasić" wody w łowisku).Wciąż coś się dzieje.Seria krasnopiórek i znów branie inne niż wszystkie.Teraz spławik zamiast błyskawicznie zniknąć jedzie po powierzchni lekko "wystawiony".Mocny opór zwiastuje sporą rybę jednak mimo lekkiego zestawu ryba dośc szybko kapituluje.To niezły leszcz!To już zaskoczenie - latem na płyciźnie, złowiony w toni i na ciasto...Po chwili następny , nieco mniejszy!Teraz następuje krótka przerwa w braniach po czym na wędce meldują się kolejno fajny jazik (ten na chleb) oraz śliczny złoty karasek - cudeńko.Jestem tak zajęty łowieniem że nie spostrzegam nawet jak na stanowisku obok pojawiają się wędkarze.

Obserwowali moje "szaleństwa" już od dłuższego czasu.
- Panie , a na co pan łapiesz bo my tu siedzimy i nic nie ruszy? - zapytał jeden z sąsiadów.
- A na chleb, z kolacji - odpowiedziałem z usmiechem.
Facet najwyraźniej pomyślał że się z niego nabijam bo burknął coś niecenzuralnego i zamilkł z wzrokiem utkwionym w wodę.
Udało mi się tego dnia skusić jeszcze kilka krasnopiórek (wszystkie małe) i kilka około trzydziestocentymetrowych , niewymiarowych boleni (!!!) na chleb...Poprostu szok!W życiu nie przypuszczałem że rapy są jaroszami ale może to opadający biały chleb kojarzył im się z ofiarą (owadem?).Nie wiem jak to wyjaśnić...Na koniec mocniejszy zestaw pozwolił mi zmierzyć się z małym linkiem i na tym postanowiłem zakończyć tę niespodziewanie udaną przygodę.
Teraz poczułem się spełniony - upiekłem dwie pieczenie na jednym ogniu.Połowiłem do syta a teraz zmęczony zasłaniając się niewyspaniem z pewnością uniknę w domu natrętnego towarzystwa:-)Cóż ,same plusy...

Przy okazji "odświeżyłem" starą ale jarą metodę łowienia.Kiedyś była skuteczna i jak widać nic się nie zmieniło mimo cudownych "superzanęt" ,atraktorów,dipów...Czasem marketingowe bzdury robią nam wodę z mózgu.Ja cenię prostotę na rybach,bez utrudnień i udźiwnień - taki swoisty powrót do korzeni.Tak łowiło się kilkanaście lat temu z ojcem , dziadkiem - czemu więc nie teraz?Pewnie stosując ten sposób żadnych zawodów bym nie wygrał ale nie o to mi chodzi w wędkarstwie.Ja poprostu chcę się dobrze bawić!Spróbujcie ,szczerze zachęcam i ... życzę miłej zabawy z wakacyjną wzdręgą a może czymś jeszcze!

 


4.8
Oceń
(49 głosów)

 

Przynęta ciasto i chleb - sposób dziadka - opinie i komentarze

krisbeerkrisbeer
+1
Gratuluję, wpisu, pomysłu i powrotu do źródeł. ja z dzieciństwa pamiętam, pęczak i ciasto. Ale żeby na chleb wyciągnąć taki przekrój rybostanu, to już przesada. Jesteś w czepku urodzony. na jednej z moich ostatnich wypraw woda aż się gotowała ale na spławik nic mi się nie udało wyciągnąć. Następnym razem spróbuję na ciasto włącznie z paroma kulkami z chleba, dzięki za przypomnienie pozdrawiam (2014-07-28 10:56)
barrakuda81barrakuda81
+1
Dzięki.Sam byłem w szoku.Szkoda że tym małym bolenikom zdjęc nie zrobiłem.Szczęka mi opadła jak spławik z prędkością światła znikał pod wodą!Na haczyku rapka.Takie zdarzenie jak opisałem miałem na tej wodzie ze trzy razy w tym roku.Tu połowiłem najwięcej tylko większość krasnopiórek była malutkich (trafiają się też piękne ale w tym roku jeszcze się z nimi nie widziałem) i nie trafiły przed obiektyw.Chleb to przynęta jednego rzutu (dla tego posiłkuję się ciastem) ale brania bywają w kilka sekund po rzucie.To jest zabawa! (2014-07-28 11:56)
pompipspompips
+1
Piękna wyprawa i piękna przynęta ja łowię na chlebek amurki ale na ciasto to chyba jak miałem 12 lat łowiłem. Pozdrawiam (2014-07-28 13:55)
Jakub WośJakub Woś
0
To jet to co lubie :) (2014-07-28 18:27)
krisbeerkrisbeer
+1
Piotrek, polowanie na rapy to cała filozofia, a ty na ciasto farciarzu :) a krasnopióry nie złapałem większej niż kilkanaście cm (2014-07-28 18:31)
barrakuda81barrakuda81
+1
Nie na ciasto - na chleb:-)Może się jeszcze tam wybiorę to jak trafie takiego niedużego chlebojada postaram się wrzucić fotki.Podejrzewam że wolno opadający chleb kojarzą z jakimś owadem bo na białe robaki też kiedyś kilka złowiłem ale to było przynajmniej jakieś mięso...:-)Krasnopióry kiedyś trafiały sie takie sporo ponad 30 cm ale teraz głównie maluchy.Za to nie trzeba zezować godzinami na spławik tylko łowi się aktywnie.Rzut ,30 sekund,podciągnięcie jak nic znowu rzucam i jak najbliżej zielska.Super sprawa na lato. (2014-07-28 19:55)
TomekooTomekoo
+1
Czasem warto przeprosić się z delikatnym zestawem i połowić białoryb ;-) Ciasto to moja ulubiona przynęta z dawnych lat , na gliniance nic tak nie sprawiało przyjemności jak łowienie dorodnych płotek na małą kuleczkę ciasta ;-) ***** Pozdro wpis świetny jak zawsze ;-) (2014-07-29 13:26)
robbanrobban
+1
A ile to jest jeszcze zapomnianych przynęt ! Łowiąc na ciasto tez były ładne wyniki i niezapomniane chwile ,jak sie latało z wędka. Nawet pamiętam jak się łapało na basenie przeciwpożarowym karaski i linki. Ale to były czasy. Za wpis ***** (2014-07-29 15:51)
rysiek38rysiek38
+1
Ja do dziś tak łowie ,niezapominam też o świeżej bułeczce ,zanęty sklepowej nie kupiłem nigdy i na efekty nie narzekam (a baseny p.poż dawały chwile relaksu głównie w armi) Pozdrawiam ! (2014-07-29 17:46)
u?ytkownik183650u?ytkownik183650
+1
Piękne miejsce i przepiękne ryby! Gratuluję i pozdrawiam, choć odrobinę też pozazdroszczę :) 5* (2014-07-29 18:18)
marciin 2424marciin 2424
+1
Witaj Piotrze jak zwykle ciekawie wszystko przedstawiłeś super sie czytało . Ja też ostatnimi czasy przestawiłem się na białą rybkę z dość dobrymi efektami ,a spowodowane to jest brakiem aktywności drapieżników i stanem wody ,który w tym roku normalnie rozwala mi psychę . A z chlebem i ciastem to zawsze poluję na płocie i wzdręgi na swoim stawie wraz z córeczką :) Pozdrawiam i ***** :) (2014-07-29 21:54)
stasik113stasik113
+1
Super wpis i gratuluję pięknych rybek :D Mam takie pytanie jak robicie to ciasto.? (2014-07-30 16:16)
barrakuda81barrakuda81
0
Dzięki.Mój bardzo prosty i sprawdzony przepis: trochę wody (ledwie na dno) w jakimś małym naczyniu i na "fajere" z tym.Dosypuję najczęściej cukier waniliowy w ilości takiej aby zapach był wyczuwalny (można użyć aromatu,olejku ale cukier daje pożadany słodki smak).Doprowadzam do wrzenia i dosypuję kasze manne ale nie za dużo.Szybko mieszam i zdejmuję ze źródła ciepła.Lepiej zrobić zbyt wilgotne ciasto niż za suche bo zanim wystygnie odparuje.Ma być scisłe ,spręzyste i nie kruche ale wilgotne.Troszke trzeba kombinować z proporcjami aż dojdzie się do wprawy.Mozna zrobić wersje tylko z kaszą manna bez dodatków i aromatyzować po wyrobieniu kulki jak już wystygnie.Niezłe jest z czosnkiem.Polecam .Działa. (2014-07-30 19:13)
u?ytkownik102837u?ytkownik102837
+1
hmmm dziadek wiedział co dobre (2014-07-30 19:52)
JKarpJKarp
+1
Do ciasta z manny masełko - nie będzie wysychać ;-) (2014-07-30 21:21)
SuperGroverSuperGrover
+1
Bardzo fajny artykuł. (2014-07-30 21:46)
stasik113stasik113
+1
Dzięki że podpowiedziałeś. Spróbuję zrobić może wyjdzie :) (2014-07-31 12:18)
Piotr 53Piotr 53
+1
Miło się czyta takie artykuły , mam zresztą podobne upodobania co do przynęty , na niewielkiej rzeczce na której łowię moje największe że tak powiem trofea złowiłem właśnie na skórkę z chleba, życzę dalszych sukcesów i pozdrawiam. (2015-07-23 11:47)
marek-debickimarek-debicki
0
Gratulacje Piotrze! Podstawowymi składnikami ciasta, którego wyrabiać nauczył mnie mój Ojciec podczas wakacji, były: kromka chleba, gotowany ziemniak i żółtko jajko kurzego. Cała sztuka polegała na wstępnym wymieszaniu rozdrobnionego chleba z ziemniakiem, a następnie dodaniem żółtka. Niby takie proste, ale....... Ważne, że takie ciasto było niesamowicie proste, a jednocześnie bardzo skuteczne. Pozdrawiam (2015-07-23 14:25)

skomentuj ten artykuł