Jezioro Lubniewsko

/ 2 komentarzy / 2 zdjęć


Jeziorp Lubniewsko jest największym i jednym z najpiękniejszych akwenów ziemi sulęcińskiej i całej zachodniej Polski. Leży pomiędzy Sulęcinem a Lubniewicami, w przybliżeniu w środkowej części powiatu. Jego fantastycznie powyginana, wydłużona misa ma bardzo wiele zatok i półwyspów i jest dowodem rynnowego pochodzenia. W środkowej części jeziora zwanej Przesmykiem dwa przeciwległe cyple zawężają jego szerokość do zaledwie 100 m.

Uroku dodaje mu także niewielka wysepka w północnej części zwana „Rybaki”. Jezioro ze wszystkich stron otaczają niezwykle piękne, wysokie, strome wzgórza morenowe wznosząc się dostojnie nad taflą jego wód. Ich wysokość rośnie w kierunku południowo – wschodnim. Najwyższe wzniesienie zwane jest Lubniewką. Jego wierzchołek znajduje się na rzędnej 142 m npm, co oznacza, że różnica poziomów pomiędzy jego szczytem a lustrem wody akwenu sięga aż 94 m. Stąd, z drewnianej wieży widokowej rozciąga się wspaniały widok na jezioro.

Zbocza wzgórz pocięte głębokimi jarami posiadającymi nazwy własne, np. Wąwóz Wielki, Żubrowski, Cienki, Sobierajski, usiane są polodowcowymi głazami i porośnięte wspaniałymi, starymi, najczęściej bukowymi lasami. Co chwilę przystajemy tutaj w niemym zachwycie nad majestatem i pięknem natury, nic dziwnego, że na jeziorze i w jego sąsiedztwie w 193 roku ustanowiono Zespół Przyrodniczo – Krajobrazowy „Uroczysko Lubniewsko”.

Akwen ma kilka stałych i okresowych dopływów powierzchniowych. Są to krótkie cieki spływające ze skłonów otaczających je wzgórz. Trzeba tu wymienić przede wszystkim: Potok Glisno, Potok pod Grodziskiem, Strugę Świerczowską i Stawki, także Czerwony Potok. Ostatni strumień płynący bystro pomiędzy kamieniami i wpływający do południowo – zachodniego krańca jeziora jest uznawany za początek Lubniewki. Rzeka ta stanowi jedyny odpływ jeziora i opuszcza go w krańcu północnym, jako krótki, szeroki na ok. 3,5 m kanał, którym pokonując odcinek o długości 45 0 m możemy przepłynąć do pobliskiego j. Lubiąż.

Jeden z dopływów środkowej części wschodniego brzegu został zaprzęgnięty do hodowli ryb. Jego wody zasilają czynną do dnia dzisiejszego wylęgarnię ryb, gdzie inkubowana jest także ikra ryb łososiowatych, a także zespół kilku niedużych stawów ośrodka zarybieniowego w miejscu zwanym Tkacze lub Rybakówką. Dojedziemy tutaj ze Świerczowa – małej osady położonej tuż przed Lubniewicami po zachodniej stronie drogi wojewódzkiej nr 136 Wędrzyn – Wałdowice. Posuwając się wzdłuż brzegów jeziora na południe dotrzemy do niestrzeżonego kąpieliska, tu można, a nawet trzeba zaparkować samochód. Idąc dalej przekraczamy malowniczy Potok pod Grodziskiem - wzgórzem z ziemnymi pozostałościami starej, słowiańskiej osady, to również jeden z punktów widokowych.

Towarzysząca brzegom jeziora leśna, niezwykle piękna droga doprowadzi nas wkrótce na jego południowy kraniec i dalej wzdłuż podmokłej tutaj i pokrytej olsem dolnej części doliny Czerwonego Potoku. Docieramy do skrzyżowania kilku szlaków rowerowych i pieszych, przekraczamy w kierunku północnym strumień z pozostałościami Górskiego Młyna. Stąd po ok. 600 m, mijając z lewej strony wyloty wspaniałych wąwozów przybywamy do tzw. „Domku na Wodzie” – ładnego, zadaszonego pomostu wybudowanego tu z myślą o wędkarzach i turystach. Dno jeziora, podobnie, jak jego linia brzegowa, jest bardzo urozmaicone. Dużo tu wypłyceń, lokalnych głęboczków, z największym – 15 ,1 m w części wschodniej. Jego spadki są zazwyczaj zdecydowane, zwłaszcza po stronie zachodniej. Nic dziwnego, że strefa roślin przybrzeżnych składająca się głównie z trzciny i oczeretu jeziornego jest z reguły wąska, poszarpana. Od głębokości 7,5 m nachylenie dna wyraźnie maleje.

Odstępstwem od tej ogólnej zasady jest kraniec południowy i północny zbiornika, gdzie schodzi ono nieco łagodniej. Tutaj też najsilniej rozwijają się rośliny o liściach pływających – nimfeidy zakorzenione w osadach mulistych. Głównym budulcem dna są jednak piaski i żwiry, a gdzieniegdzie, napotkamy kamieniste rafy, czy nawet głazowiska. Pod względem rybackim j. Lubniewsko znajduje się na pograniczu typu leszczowego i sandaczowego. Od stosunkowo niedawna jego użytkownikiem jest PZW Okręg w Gorzowie Wlkp., do tego czasu przez wiele lat gospodarowało na nim PGR-yb Międzyrzecz. Jako ciekawostkę można podać, że pod koniec lat 80 - tych ubiegłego wieku jego rybacy łowili tu nawet niewielkie ilości sielawy, mimo, że jezioro jest zbyt płytkie dla tego gatunku i zdarzają się okresowe zakwity fitoplanktonu. Obecność sielawy była najprawdopodobniej wynikiem nieoficjalnego zarybienia z pobliskiej wylęgarni.

Jeszcze wcześniej, bo w latach 70 - tych do j. Lubniewsko wpuszczono na próbę troć jeziorową, co więcej, podobno osiągnęła tutaj dojrzałość płciową i ruszyła na tarło do Czerwonego Potoku, gdzie niestety, została wykłusowana. Na początku lat 90 - tych akwen zarybiono bardzo dużymi ilościami tołpygi za namową naukowców i w złudnej nadziei, że przyczyni się to do poprawy jakości wód przy jednoczesnym obfitym plonie rybackim. Główna jej masa została na szczęście odłowiona z wód zbiornika, tym niemniej nadal pływają tu kolosy o wadze ponad 40 kg. Łezka się w oku kręci, gdy spojrzy się na poziom ówczesnych zarybień kilkakrotnie tańszym wtedy węgorzem, które tylko w 19 88 roku skutkowały odłowem rybackim tego gatunku w wysokości 2,5 tony!

Duża powierzchnia jeziora o tak skomplikowanej linii brzegowej i urozmaiconym dnie sprawia, że możemy się tu spotkać z rybą naszego życia. Mowa przede wszystkim o sandaczu i okoniu, ustępującym im nieco ilościowo szczupaku oraz karpiu i linie. Tradycyjnym obiektem połowu jest także leszcz osiągający masę nawet ponad 4 kg oraz bardzo liczna płoć z osobnikami o wadze powyżej 0,5 kg. Sporo, zwłaszcza w płytszych zatoczkach jest wzdręgi, a i węgorz o wybornym tu smaku wciąż występuje w znaczących ilościach. Przy odrobinie szczęścia możemy się natknąć także na ogromne sumy, których znacznie liczniejsze, młodsze rodzeństwo z zarybień przekracza właśnie teraz granice wymiaru ochronnego.

Przy północnym brzegu w sąsiedztwie drogi z Lubniewic do Jarnatowa znajduje się leśny parking. Prócz wcześniej wymienionych miejsc samochód możemy zostawić również na parkingu i biwaku na wschód od Żubrowa przy drodze na wieżę widokową oraz w okolicach ośrodków wypoczynkowych znajdujących się przy brzegu wschodnim akwenu, a także w sąsiedztwie odpływu.

"Teks pochodzi z przewodnika MIĘDZY WARTĄ A PLISZKĄ" i wraz z planem batymetrycznym ma za zadanie promocję powiatu sulęcińskiego".



Jezioro Lubniewsko opis łowiska:

Akwen: Jezioro Lubniewsko (Nakońskie) »
GPS: N 52o 30' 4" E 15o 13' 8"
Położenie: Województwo: Lubuskie » Powiat: Sulęcin » Gmina: Lubniewice
Właściciel: Okręgi / Woda PZW: Okręg PZW Gorzów Wlkp. » (zobacz porozumienia Okręg PZW Gorzów Wlkp. 2024r »)
Noclegi w pobliżu: Lubniewice - meteor
Tagi łowiska: LUBUSKIE JEZIORA, JEZIORA Okręg PZW Gorzów Wlkp.

 

4.3
Oceń
(18 głosów)

Jezioro Lubniewsko mapa:

Dołączone pliki (1)

Jak było dziś na rybach?

Dodaj swoją relację



- opinie i komentarze

rysiek38rysiek38
0
bylem tam raz w zyciu w latach 80-tych pod namiotem na osrodku stilon gorzow i byly to chyba moje najlepsze wakaje;ryby,grzyby i piekne tereny-polecam (2009-01-08 12:32)
von_trzmielkevon_trzmielke
0
Byłem tam tylko raz w życiu. Na koloniach letnich jako młody chłopak w roku 1975 (chyba). Wtedy po raz pierwszy łowiłem duże okonie. I chyba tam zaraziłem się tą nieuleczalną chorobą - jaką jest wędkarstwo. Piękna okolica i miłe wspomnienia. W trakcie pisania tego komentarza strzeliło mi do głowy - żeby ponownie odwiedzić te okolice. Jak się uda to podziele się spostrzeżeniami. (2009-01-18 18:54)

skomentuj ten artykuł

Zobacz podobne wpisy